به منظور توسعه پژوهشهای کاربردی، رفع مشکلات صنایع و سازمانها در کشور و پاسخگویی به مهمترین ضرورتهای جامعه اسلامی ایران، لازم است بین دانشگاه و سازمانها و شرکتها به عنوان کانون کسب خودکفایی و مبدأ تحولات، ارتباطی نزدیک و متقابل وجود داشته باشد. در سایه این ارتباط میتوان با استفاده از مشارکت دانشمندان و پژوهشگران دانشگاهی و مراکز علمی و صنعتی موجبات ارتقای علمی و تحقیقاتی کشور را فراهم نمود.